Toch heeft een katholieke mis iets wonderbaarlijks: er werd voor onze ogen een echt magisch ritueel uitgevoerd. Zes of zeven geestelijken stonden rondom de tafel met daarop brood en wijn. De priester spreekt enkele woorden uit, er volgen 3 volle seconden stilte, en vervolgens buigen alle geestelijken voor het brood. Of eigenlijk is het al geen brood meer, het is veranderd in het lichaam van Christus! Met herhaling van hetzelfde ritueel wordt de wijn veranderd in bloed van Christus. (Deze afstammeling van Redbad vraagt zich toch even af waarom de Kerk zich altijd zo verzet heeft tegen magie en heidense rituelen.)
De gelovigen namen vervolgens het lichaam en bloed van Christus tot zich, omdat zij geloven dat dit hen heil brengt. De andersgelovige kon er voor kiezen alleen een zegen te ontvangen. De heiden keek met verwondering toe.
Na de mis was er op echt hollandse wijze gelegenheid voor een bakje koffie en een praatje, waarna wij ons naar het st.Pieterplein begaven. Het was 12.00 u. en de paus verscheen aan het volk. Rechts boven in het Vaticaans paleis ging een raam open, werd een kleed met het wapen van de paus uit het raam gehangen en een zonnescherm neergelaten. Vervolgens verscheen het bovendeel van een in het wit geklede man, waarvan wij aannamen dat het de paus was. Het volk op het plein begon te juichen. Sommigen hadden spandoeken of vlaggen bij zich. De stem van 'il papa' klonk uit de luidsprekers. Iedere keer, wanneer hij een bevolkingsgroep in de eigen taal toesprak, begon deze groep te juichen. Italiaans, Portugees, Engels, Duits, maar geen Nederlands (en wij hebben niet gejuicht).
Wat gaat er door die gelovige katholieke mensen heen bij het zien van de paus? Ik probeerde te bedenken wat zij ervaren, maar ik kwam wederom niet verder dan verwondering. Want het eigen geloof lijkt dikwijls gewoon voor de gelovige, maar wonderbaarlijk voor de buitenstaander.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten